Wolkenwezens

Heb je je eigenlijk wel eens gerealiseerd wat wolken zijn ? Dacht je dat het watten waren ? Of heeft iemand je wel eens wetenschappelijk vertelt over water dat verdampt en dan opstijgt, afkoelt en dan wolken vormen ?

Nou, neem maar van mij aan, dat is allemaal niet waar. Weet je wat wolken zijn ? .........

Wolken zijn wezens, wezens die in de lucht leven. Zoals mensen en dieren wezens zijn die op aarde leven. En net als bij mensen en dieren, heb je grote wolken en kleine wolken. Je hebt wolken die alleen leven en wolken die in grote groepen leven. Maar anders dan op aarde, kunnen de wezens in de lucht van vorm veranderen. En soms geven de wolkenwezens daar een demonstratie van. Kijk maar eens op een mooie dag naar de wolken, als je goed kijkt kun je zien dat ze van vorm veranderen.

Zo was er eens een jong wolkje, wollie genaamd, dat heel nieuwsgierig was, een beetje ijdel en het leuk vond zich steeds anders voor te doen. Als het langs de lucht dreef keek het heel aandachtig naar alle mensen, dieren en dingen op aarde. Op een heldere dag dreef het wolkje over een groot bergmeer. Ze keek aandachtig naar beneden en zag zichzelf weerspiegelt in het water. Ze vond zichzelf een mooi wit wolkje, maar een beetje saai van vorm. In de wei naast het bergmeer zag ze een schaap lopen. Die ziet er aardig uit, dacht ze, dat ga ik ook proberen. En ja hoor na een paar pogingen zag ze in de weerspiegeling dat ze nu op het schaap leek. Even later zag ze een eekhoorntje in het bos. Dat is mooi, dacht ze, zo'n grote waaierende staart. En hup even later had ze de vorm van de eekhoorn aangenomen. Er was die dag gelukkig niet veel wind, zodat ze heel lang boven het grote meer kon blijven hangen en goed kon zien hoe ze eruitzag. Ze had zo'n plezier in het spelletje, dat ze de hele dag van vorm bleef veranderen.

De volgende dag moest ze weer naar school, want ook wolkenkinderen moeten leren. En in de pauze vertelde ze aan haar vriendjes en vriendinnetjes hoeveel plezier ze de vorige dag had gehad met veranderen. En ze liet zien wat ze allemaal geweest was. Alle wolkenkinderen waren enthousiast en gingen het ook gelijk proberen. Toen de juffrouw ze weer riep voor de les, moest die het verhaal ook horen en zien. Omdat de juffrouw zag hoeveel plezier de wolkenkinderen er mee hadden, ging ze er in de les op door. Ze kregen aardrijkskundeles om te kunnen zien waar boven de wereld ze waren. De juffrouw vertelde over een land en liet de vorm zien. Vervolgens mochten de wolkenkinderen de vorm van het land aannemen. De aardrijkskundeles werd een succes, zelfs het huiswerk en het overhoren werd leuk. En bij nog meer lessen gingen de wolkenkinderen het vervormen als hulpmiddel gebruiken. Ze konden het zelfs soms gebruiken om elkaar voor te zegen bij een proefwerk, tenminste als de juf de andere kant opkeek.

Dus als je voortaan naar de wolken kijkt, let er dan eens op of je er een ziet die een bekende vorm aanneemt. Misschien is het Wollie, het wolkenkind, wel dat haar huiswerk aan het leren is.

door Marijke Gramsma