Het Wilgenkatjeselfje

Het bosmannetje Floortje woonde samen met z'n moeder in een groot bos met enorme bomen. De winter moest nu wel bijna voorbij zijn, want er was al zo veel sneeuw gevallen.
Op een goede dag vroeg Floortjes moeder hem om eens te gaan zoeken naar de eerste maartse viooltjes. "Als je ze vindt, weten we zeker dat het snel lente wordt", zei ze. Floortje kleedde zich heel warm aan, want het was nog guur buiten. Diep weggedoken in z'n warme cape en onder z'n rode muts begon hij aan z'n zoektocht. Hij liep heel lang, maar vond nog niets.
Maar Floortje gaf niet op. Terwijl het zacht begon te sneeuwen, liep hij nog verder het bos in. En toen zag hij een bloeiend maarts viooltje. Hij rende ernaar toe om er eentje te plukken voor z'n moeder. Plotseling stond er een eekhoorn naast hem, bibberend van de kou. "Ben je ziek?" vroeg Floortje. "Nee, ik heb m'n wintervacht te vroeg afgedaan, want ik dacht dat het al lente werd." Floortje gaf de bibberende eekhoorn z'n warme sjaal, die hij dankbaar omdeed. Tegelijkertijd kwam er een groot bruin konijn aan dat ook bibberde van de kou. Ook hij had zijn wintervacht te vroeg afgedaan. Floortje gaf hem z'n cape. Toen ontdekte hij een verkleumd hommeltje en een ijskoud lieveheersbeestje. Floor deed zijn sokken uit om ze tegen de kou te beschermen. Een verkleumde muis gaf hij zijn warme rode muts. Dankbaar keken de dieren hem na toen hij zelf rillend van de kou naar huis liep. Maar was dit wel de goede weg naar huis? Alles was wit door de sneeuw en Floortje was de weg kwijt. Bibberend stond hij onder een grote wilgenboom toen hij een stemmetje hoorde dat zei: "Het lijkt wel of je het koud hebt. Kom maar hier, dan maak ik een warme cape voor je van katjesbont." Het was het wilgenkatjeselfje. "Kun jij dat?" vroeg de verkleumde Floortje verbaasd. Het elfje maakte een prachtige cape en een muts en zelfs laarsjes van katjesbont. Floortje kreeg het weer lekker warm. De weg naar huis was toen ook niet moeilijk meer te vinden. Zijn moeder keek haar ogen uit naar Floortjes vreemde kleren. "Als je dit weer overkomt, moet je maar eerst naar huis komen om wollen dekentjes voor de dieren te halen", zei ze. "Maar het wordt heel gauw lente, want ik heb een viooltje gezien", zei Floortje. Mama knikte en zei: "Maar één ding moetje onthouden, Floortje: maart roert altijd z'n staart..."

Bron: Mijn leukste elfenverhaaltjes