Het Viooltjeselfje

Viola, het kleine bloemenelfje, keek een beetje sip. Dat kwam omdat Viola nog steeds niet wist welke bloemenkleur ze moest kiezen. Ook wist ze niet welke bloem ze wilde zijn, bij welke bloem ze zich prettig voelde en voor welke bloem ze wilde zorgen. Het kleine witte bloemenelfje wist nog helemaal niets. De andere bloemenelfjes hadden allang gekozen. Het ene elfje wilde een roos zijn, een ander een margriet en weer een ander een madeliefje. Als de bloemenelfen een bloem hadden gekozen, mochten ze naar de aarde. Daar groeiden en bloeiden de bloemen die ze gekozen hadden. Natuurlijk hadden ze eerst van alles over bloemen geleerd bij juf Stella. Ze wisten al hoeveel water zo'n bloem moest hebben, of juist hoe weinig. Ze wisten hoeveel zon of schaduw de bloem nodig had en ze wisten alles over allerlei plantenziekten. Als ze dan hun diploma hadden, mochten ze eindelijk naar beneden, naar de aarde. Zo vertrok het ene elfje na het andere. Alleen het kleine witte bloemenelfje bleef achter, omdat het geen keuze kon maken. "Ga maar naar buiten, naar de bloementuin, misschien vind je daar een bloem die bij je past", zei juf Stella. Stilletjes liep Viola naar buiten. Dikke tranen biggelden over haar wangen. Waarom kon ze toch niet kiezen? Omdat Viola's ogen vol tranen stonden, zag ze niet dat ze gevaarlijk dicht bij de regenboog kwam. Dat was de regenboog waarlangs de elfjes naar de aarde gleden. Het elfje zette nog een stap en stapte pardoes op de regenboog. Daar viel ze en ze viel steeds sneller naar beneden. Toen ze op de aarde landde, keek ze verbaasd naar haar jurkje. Oei, haar jurkje had alle kleuren van de regenboog: rood, blauw, violet, geel, oranje, zelfs groen was erbij. Gelukkig had Viola zich geen pijn gedaan. Plotseling stond juf Stella naast haar en keek verbaasd naar het elfje. "Hé," riep ze blij, "nu heb je eindelijk een kleur die bij je past. Nu hoefje niet meer te kiezen. De regenboog heeft voor jou gekozen. Vind je het niet leuk?" Bedremmeld knikte Viola. Ja, eigenlijk vond ze al die kleuren best mooi. Daarom kon ze maar niet kiezen. Ze vond alle kleuren mooi. Nu had ze alle kleuren. Maar wat voor bloemetje moest ze nu voorstellen? Daarover hoefde juf Stella niet lang na te denken. "Weet je wat? Jouw bloemetje zal voortaan viooltje heten en het zal in allerlei kleuren bloeien. Dat is precies wat jij graag wilt. Nou, bevalt je dat?" Het beviel Viola heel goed. Haar eigen kleurtjes, haar eigen bloem die net zo heette als zij - wat kan een bloemenelfje nog meer wensen?

Bron: Mijn leukste elfenverhaaltjes