Tilly en Tim, de stoute konijntjes

Tilly en Tim waren twee konijntjes met lange oren en kleine roze neusjes. Ze woonden op een open plek in het grote bos onder de oplettende zorg van hun vader en moeder. Maar jullie moeten weten dat Tilly en Tim van avontuur hielden, van grote reizen... en van lekkere worteltjes. Moeder konijn gaf ze vaak een standje wegens hun gulzigheid, terwijl vader konijn hen strafte als ze te ver bij het hol vandaan gegaan waren.

Op een dag nam Tilly haar harmonica uit haar mond en verklaarde: "Oh! Wat zou ik graag een lange reis maken! Ik wil zo graag het bos van de Grote Groene Spar zien. Ze hebben me verteld dat daar enorme velden met heerlijke worteltjes zijn." "Dat zou geweldig zijn!" antwoordde Tim, "dan kunnen we daar harmonica concerten geven...en dan kunnen we heel veel geld verdienen want er zullen wel veel dieren wonen." Zonder lang na te hoeven denken verlieten onze stoute konijntjes de open plek in het bos.

Ze maakten luchtsprongetjes van plezier en liepen een lange tijd door het bos. Toen de avond viel, waren ze op van vermoeidheid, dat zul je begrijpen. Ze kregen honger en hadden het koud. Ze ontdekten een goede schuilplaats aan de voet van een grote eik, waar ze dicht tegen elkaar aan kropen en uitgeput in slaap vielen. Ze hadden het nog nooit zo koud gehad en waren nog nooit zo moe geweest. Met weemoed dachten ze aan hun warme nestje thuis en de lekkere maaltijden die moeder altijd voor hen klaar maakte. De volgende ochtend werden ze vroeg gewekt door het gekwetter van de vogels en gingen weer op weg.

Even later kwamen ze een hertje tegen en Sylvain, zo heette het hertje, nodigde hen uit met hem mee te gaan. "Ik zou het leuk vinden als jullie mijn moeder leerden kennen," legde hij uit. Moeder hert verwelkomde de konijntjes hartelijk en zij vroeg belangstellend waarom zij hun huis hadden verlaten maar ze gaf hen ook goede raad mee: "Let goed op, kindertjes," drukte zij hen op het hart, "het bos is groot en vol gevaren.

Jullie moeten eigenlijk gauw terug gaan naar huis." Helaas luisterden Tilly en Tim niet naar haar goede raad. Ze staken hun oortjes zorgeloos in de lucht, bewogen hun staartjes heen en weer en liepen springend weg. Onderweg zagen ze heel veel dieren die zich haastten naar het Blauwe Meer. Tim vroeg aan een eekhoorntje wat er toch aan de hand was. "Het is vandaag marktdag," antwoordde deze.

"Ga maar met ons kopen!" De konijntjes lieten zich dat geen twee keer zeggen en maakten zich mooi met geurige en prachtig gekleurde bloemen. Maar de bijen kwamen op de geur af en vielen hen lastig waardoor onze avonturiers snel moesten vluchten. Toen ze bij het Blauwe Meer aankwamen waren ze met stomheid geslagen:

muizen liepen heen en weer met manden vol kaas en worst, vogels in de mooiste verenpracht droegen manden met kersen en bessen, een eekhoorn verkocht noten... en dan waren er nog beertjes, vlinders... Ze kregen, toen ze dit zagen, allebei wel zin in een feestmaaltijd. Omdat er geen worteltjes waren, viel hun keus op noten. Maar... toen ze zich tegoed wilden doen, gebeurde er een drama. Noten zijn zo hard dat er nog nooit een konijn op het idee gekomen was ze op te eten.

Tilly begon al gauw te huilen. "Oh! wat heb ik een kiespijn!" snikte het konijntje en wreef met haar pootje de tranen uit haar ogen. Vol verbazing keek Tim naar zijn zusje... hij wist niet dat konijnen kiespijn konden krijgen. Maar wie zou Tilly van die pijn af kunnen helpen? Hij besloot naar Chico te gaan, een knappe vogel die aan de rand van het Blauwe Meer woonde.

Nadat hij naar de kiezen van Tilly had gekeken, zei Chico: "Ik kan niets voor je doen ! Alleen de tandarts kan haar helpen." De konijntjes hadden ooit horen vertellen over een dwerg die in de stam van een eikenboom woonde en kiespijn kon genezen. Zonder tijd te verliezen gingen ze op weg naar zijn huisje.

De dwerg was net bezig zijn huisje te repareren, maar toen hij hoorde wat er aan de hand was, bekeek hij Tilly's bek eens goed en zei: "Mijn magische kruiden zullen je van de pijn afhelpen maar ik raad je aan terug te gaan naar je moeder. Jij ook, kleine Tim, ga met haar mee nu het nog kan. ik weet zeker dat jij over een paar dagen ook kiespijn zult krijgen!" De vriendelijke woorden van de dwerg overtuigden de konijntjes, zodat ze besloten terug te gaan naar huis. Nu hun mooie avontuur afgelopen was, kregen ze spijt over wat ze hun ouders hadden aangedaan. Ze deden een hele dag over hun reis en ze bereikten de open plek tegen de schemering. Moeder konijn wachtte hen al voor het hol op.

Tilly huilde en wierp zich in de armen van haar moeder terwijl ze haar zere kiezen liet zien. "Dag, Tilly," zei moeder ontroerd. Zij veegde haar tranen af en glimlachte teder. "Maak je niet ongerust, kleintje! Het zijn je eerste tandjes, morgen zul je geen pijn meer hebben. Maar," voegde ze eraan toe, "wat ben ik ongerust geweest! Ik ben zo blij dat jullie terug zijn dat we dat gaan vieren door een lekkere taart te bakken." Ze ging direct in de keuken aan de slag. Intussen maakten de konijntjes zich op voor het feest en dekten de tafel feestelijk met een vrolijk gekleurd tafelkleed. Daarna gingen ze hun moeder bedanken voor de fijne thuiskomst. "We zullen nooit meer bij je weglopen, want je bent de liefste moeder van het hele bos!"

Terwijl ze heerlijk van de taart zaten te smullen, vertelden ze hun ouders in geuren en kleuren wat ze allemaal bij het Blauwe Meer gezien hadden. De volgende dag nodigden Tilly en Tim alle vrienden en vriendinnen uit. Ook dokter dwerg nam de uitnodiging met plezier aan omdat hij de beide konijntjes graag mocht en als cadeau bracht hij een hele mooie gitaar mee. De dwerg had zijn fluit meegenomen en hij gaf een uitstekend concert weg. De vogels konden hem amper bijhouden en gaven het toen maar op... De dieren begonnen op de maat van de gitaar te dansen en te zingen en de hele nacht klonken er muziek en vreugdekreten door het bos. Dat was pas een mooi feest voor allemaal !