Het speelgoed dat zichzelf opruimde

Er was eens een meisje dat nooit haar speelgoed opruimde. Elke dag weer zei de moeder tegen haar dat ze haar speelgoed op moest ruimen. En elke keer beloofde het meisje dat ze dat zou doen. "Zo kan ik nooit je kamer eens goed schoonmaken met al dat speelgoed overal over de vloer" klaagde de moeder. "Ja, ja, morgen zal ik het doen", zei het meisje dan. En bij het naar bed brengen, stond de moeder even later alweer al het speelgoed op te ruimen. Onder de dekens was het meisje stiekem aan het lachen. Op een zekere dag zei de moeder tegen het meisje, "luister eens, je bent nu oud genoeg om zelf je speelgoed op te ruimen, ik doe het echt niet meer". En weer moest het meisje stiekem lachen. De volgende morgen toen het meisje geroepen werd om op te staan, zag ze tot haar verbazing, dat haar speelgoed niet opgeruimd was. Even later zat het meisje een beetje stilletjes aan tafel haar boterhammetjes op te eten. "Ha"dacht de moeder, "die heeft haar lesje wel geleerd", maar toen de moeder het meisje 's avonds weer naar bed bracht lag het speelgoed nog door de hele kamer verspreid. Maar de moeder ruimde het weer niet op. Vanaf toen bleef het speelgoed liggen..Het meisje ruimde het niet op. Op een dag, toen het meisje jarig was,, kreeg ze een nieuwe pop. In het begin speelde ze vaak met de pop, maar toen het meisje na een vermoeiende dag naar bed ging, liet ze de pop alleen op de vloer achter. En toen het meisje in diepe slaap was gevallen, begon de nieuwe pop heel zachtjes te roepen, hallo jullie daar, hallo, speelgoed waar zijn jullie?" Heel zachtjes klonken er stemmetjes vanuit alle hoeken van de kamer, "ik ben hier onder het bed", riep de Tol. "Ik ben hier op de tafel", riep een andere pop. Wij zijn hier in de hoek", riepen de blokken uit de blokkendoos. "Wat is er Nieuwe Pop?"vroeg de teddy beer."Ik voel me zo eenzaam, ik mis mijn vriendinnen uit de Poppenwinkel", zei de Nieuwe Pop "Wij zijn ook eenzaam", klaagden het andere speelgoed. "We worden ook nooit meer opgeruimd", zei het Poppenfornuis. "Daarom zijn wij nooit meer bij elkaar, bij onze vrienden", vertelde de Bal die op een stapeltje kleren lag, terwijl hij bijna moest huilen. "Waarom moet je bijna huilen?", vroeg de Nieuwe Pop "Dat komt omdat er met mij altijd gegooid wordt en daarbij word ik ook nog geschopt en getrapt", jammerde de bal. "Als ik 's nachts bij mijn vrienden kon zijn, dan was het wel uit te houden', jammerde de Bal verder. "Kunnen we geen plannetje maken", zei de Nieuwe Pop. "Je bedoelt om opgeruimd te worden", vroeg de kleurdoos. "Ja, dat bedoel ik", zei de Nieuwe Pop. Eén van mijn vriendinnen was eens bij de Poppendokter en heeft daar een verhaal gehoord van ander speelgoed wat niet opgeruimd werd. "Vertel, vertel,", riep het andere speelgoed in koor. De Nieuwe Pop zei "ik zal dat morgen vertellen, want dan is iedereen die hier in huis woont naar de caravan toe en ze blijven het weekend weg". Het was de volgende dag en het huis was verlaten op het speelgoed na. "Nieuwe Pop je zou ons iets vertellen van je vriendinnen?"vroeg het Sprookjesboek aan haar. "Luister, dan zal ik het jullie vertellen ", zei de Nieuwe Pop. Al het andere speelgoed wilde dat ook weten en ze vormde een kringetje om Nieuwe Pop heen. En Nieuwe Pop vertelde. "Mijn vriendin uit de poppenwinkel moest eens voor een losse arm naar de poppendokter. Daar was ook een teddybeer en die vertelde dat ze ook nooit opgeruimd werden en dat ze toen met z'n allen een plannetje hebben gemaakt". "Vertel Nieuwe Pop, vertel"riep de poppenwagen die erg nieuwsgierig geworden was. En de Nieuwe Pop ging verder. "Ze hadden een plannetje gemaakt om zichzelf op te ruimen, maar dan zo dat ze bijna niet meer terug te vinden zijn". "Een beetje verstoppen dus, merkte de Priktol op. "Dat gaan wij ook doen", sprak het Kleurboek. "Ja dat doen we", riep al het speelgoed. En ze maakten een plannetje. Op zondagavond kwam het meisje en haar familie terug van de caravan. Het is al laat en jij gaat naar bed . "Ga maar alvast naar je kamer, je uitkleden, dan kom ik zo", sprak de moeder tegen het meisje'. Toen het meisje bij haar kamer kwam, slaakte ze een gil. Haar moeder kwam verschrikt aanrennen. "Wat is er", vroeg de moeder. "Mijn speelgoed is weg", stamelde het geschrokken meisje. "Dat komt ervan als je het niet opruimt', zei de moeder met strenge stem. "ga nou maar slapen, dan zoeken we morgen wel naar het speelgoed", zei de moeder. "Nou die zal haar lesje wel geleerd hebben", dacht het speelgoed. Maar toen was het de volgende avond en weer ruimde het meisje haar speelgoed niet op. En weer ging het speelgoed zichzelf opruimen, zodat het meisje haar speelgoed de volgende morgen weer niet terug kon vinden Het meisje moest heel lang zoeken om iets van haar speelgoed terug te vinden. Weken lang weigerde het meisje het speelgoed op te ruimen en weken lang moest het meisje haar speelgoed zoeken. Op een zekere dag kwam het meisje er achter, dat ze liever speelde dan iedere keer te moeten zoeken En vanaf die dag ruimde ze waar ze mee gespeeld had op En het speelgoed zelf, ja, dat vierde een speelgoedfeest dat tot diep in de nacht duurde.