Een prinsesje die niet kon lachen

Er was eens een prinsesje. Ze heette Belle. Belle was een lief meisje met maar een vervelende eigenschap: ze kon niet lachen. Hoe graag ze het ook wilde, ze kon het niet. Belle was door vele dokters en specialisten onderzocht, maar niemand kon het probleem vinden. De ene arts raadde aan om veel te sporten, de ander adviseerde om bedrust te houden, en zo ging het maar door. De koning en de koningin volgden alle adviezen op, maar geen een hielp. De koning was ten einde raad en sloot zichzelf op in zijn kamer. Hij dwong zichzelf om er niet uit te komen tot hij de juiste oplossing had voor zijn dochter. Hij at niet meer, hij dronk niet meer, hij regeerde niet meer, hij lag alleen maar in zijn bed en sliep nu en dan. Maar op een dag sprong hij uit bed. Er begon een lampje te branden in zijn hoofd. Hij kreeg een geniaal idee om Belle te helpen. Hij holde naar de eetzaal, waar de koningin en Belle droef zaten te eten. 'Waarom die droeve gezichten?' riep de koning uit. 'Ik heb een geweldig idee om je te helpen, Belle. Luister. Morgen laat ik alle knappe jongens bij het paleis komen. Die jongens hebben vast een goed instrument om je te genezen. Ik ga het rijtje af en wie je geneest, mag met je trouwen.' Belle vond het een prima idee. De volgende ochtend liet de koning een poster maken waarop stond: Maak je iemand altijd aan het lachen? Wil je rijk en beroemd worden met je truc of act? Kom dan vanmiddag om 3 uur naar het paleis van de koning! Wie ons prinsesje aan het lachen maakt, mag met haar trouwen! Aarzel dus niet en meld je aan. De hele ochtend tot 1 uur kun je je aanmelden bij de ingang van het paleis! Het werkte. Omdat iedereen wist dat Belle heel knap was, diende zich direct een grote rij jongens aan. De koningin, die kaartjes verkocht, moest zich de hele ochtend kapot werken. Het liep storm en tegen 1 uur had de koningin aan iedere jongen van de stad een kaartje verkocht. Ze kwam uitgeput het paleis in en viel in slaap, vastberaden om eens een flink dutje te doen, zodat ze om 3 uur weer helemaal in orde was. Om 3 uur was iedereen op zijn paasbest gekleed. De koning droeg zijn beste koningspak, de koningin straalde in een prachtige jurk, maar Belle was het mooist gekleed. Ze droeg een blauwe jurk met roze neprozen. Om haar hals droeg ze een ketting en in haar oren flonkerden prachtige oorbellen. Ze droeg ook zwarte schoenen met een hoge hak. Zo zat ze prinsheerlijk op de troon, haar lippen knalrood, haar ogen zacht blauw en haar wangen roze. Zo zag ze er onweerstaanbaar uit. Buiten stond een superlange rij te wachten. De meeste jongens waren straatschoffies, maar helemaal aan het einde van de rij stond een hele knappe jongen die in het fluweel gekleed was. Hij had blond haar en droeg een viool en een strijkstok. De jongens voor hem lachten hem uit en eentje zei: 'Hee joch, je hebt helemaal geen kans joh! Wij zijn veel beter dan jij en zullen wel eventjes met Belle trouwen!' Maar de jongen trok zich er niets van aan en keek expres een andere kant op. De rij slonk naarmate de jongens wegliepen. Ze mochten niet trouwen, want Belle lachte nog steeds niet. Toen de jongen aan de beurt was, gaf hij netjes zijn kaartje af. 'Naam?' vroeg de koningin, die de kaartjes controleerde en vervolgens steeds meeliep om te kijken hoe de jongens het er vanaf brachten. 'Lucas Santen,' zei de jongen. De koningin keek op. Wow, wat was hij chic gekleed, zeg! Helemaal in het fluweel en zijde gestoken en een viool in zijn hand. Deze kon het nog wel eens gaan maken! Ze liet hem binnen en legde haar kladblok weg. Toen liep ze naar de zaal. Belle en Lucas waren al helemaal verliefd, dat zag ze duidelijk. De koning vroeg hem te beginnen. Lucas legde de viool over zijn schouder en speelde een vrolijk deuntje. Intussen keek hij Belle verliefd aan en zij keek terug. Ze was smoorverliefd. En ja hoor, toen het liedje van Lucas afgelopen was, gingen Belle's mondhoeken omhoog, tot ze voluit lachte! Lucas en Belle waren ontzettend blij. De koning gaf toestemming om te trouwen en Lucas zei: 'Kom in mijn armen, mijn droomprinses!' Belle vloog in zijn armen en ze omhelsden elkaar. Ze trouwden en leefden nog lang en gelukkig!