Het Kerststerelfje

Moeder aarde keek nog een keertje om of alle bloemenkinderen eindelijk in hun warme bedjes lagen. De meeste bloemenkinderen sliepen al, maar een heel klein wit bloemenkindje wilde niet slapen.
Moeder aarde aaide het bloempje over het hoofdje en zei: "Je moet nu toch echt gaan slapen. Anders ben je niet uitgerust als volgend jaar de lente weer komt. Dan verslaap je je. Wil je dat?" Het bloemenkindje schudde haar hoofd. "Nee moeder," fluisterde ze, "maar ik kan gewoon niet slapen. Ik weet ook niet waarom."
"Ik zal je een verhaaltje vertellen over Kerst", glimlachte moeder aarde en ging bij het bloemenkindje zitten. "Heel lang geleden was het kerstnacht, net als vannacht. De sterrenkinderen hadden hun sterretjes voor de kerstnacht extra goed gepoetst, zodat ze prachtig straalden aan de hemel. Maar één sterrenkindje had haar sterretje niet gepoetst, want het wilde niet aan de hemel staan. Het wilde naar beneden, naar de aarde, om te kijken hoe de mensen daar Kerstmis vieren. Dus waagde ze de sprong en suisde met duizelingwekkende vaart naar de aarde. "Kijk," riepen de mensen in de kerstnacht, "een vallende ster. Het is zeker een kerstster. Zo'n kerstster is iets heel bijzonders. Nu mag je iets wensen en dan wordt je wens echt vervuld."
"Is dat zo?" riep het bloemenkindje erg opgewonden. Lachend knikte moeder aarde, stopte het bloemenkindje nog eens toe en zei: "Jazeker, maar nu moet je echt gaan slapen. Droom maar fijn van de kerstster."
Toen moeder aarde al lang weg was, sliep het bloemenkindje nog steeds niet. Het bleef maar omhoog kijken, naar het kleine raam. Want stel je voor dat ze zo een kerstster zag. Zij wist al wat zij dan zou wensen. Haar geduld werd beloond, want plotseling zag ze een ster langs de hemel naar beneden suizen. Het bloemenkindje riep: "Ik wou dat ik ook zo'n kerststerretje was." Plotseling werd haar onderaardse kamertje verlicht en voor haar stond de mooie bloemenfee. Lachend keek ze het kleine bloemenkindje aan en zei: "Je wens zal vervuld worden. Voortaan zul je als een prachtige rode kerstster elke kerstnacht in de huizen van de mensen staan. Je zult het kerstfeest een warme rode gloed geven." Dankbaar keek het kleine bloemenkindje de fee aan en voor ze nog iets zeggen kon, stond ze ineens als een prachtige rode kerstster naast een kerstboom. "O," riep het kerststerelfje, "nu kan ik ook eindelijk Kerst vieren. Net als de mensen. Ik wens jullie allemaal een heel fijne Kerst en een gezond en gelukkig Nieuwjaar!"

Bron: Mijn leukste elfenverhaaltjes