Hoe Tagta verdronk en weer tot leven kwam

Lang, lang geleden woonde er eens een machtige jager in Umivik, een land wat aan de Angmagssalikfjord ligt. Die jager heette Tagta. Nu had Tagta gehoord dat er nog een land was dat Umivik heette. Hij was er heel nieuwsgierig naar en wou er altijd nog een keer heen. Tagta stapte op een zondag in zijn kajak en peddelde over de zee. Hij was van plan om naar de andere Umivik te varen, maar dacht eigenlijk dat hij er toch niet zou komen. Toen hij al een stuk had gepeddeld, zag hij een zeehond in het water liggen. Het dier leek helemaal niet bang voor Tagta. Tagta ging dichter naar het dier toe en pakte zijn harpoen. Het was zijn bedoeling om met de harpoen een zwaai tegen het hoofd van de zeehond te geven, maar net toen hij de harpoen in beweging had gebracht zag hij dat het geen zeehond was. Het was namelijk een tupilak en dat is een fabeldier met een menselijk gezicht. Hij kon niet meer voorkomen dat het beest niet geraakt werd. En zo kreeg de tupilak toch een grote klap en hij was heel boos.
De tupilak begon aan de kajak te trekken om hem om te krijgen, maar het lukte hem niet. Daarna ging hij onder de kajak zwemmen en veroorzaakte zoveel hoge golven dat de kajak omviel, en Tagta verdronk.
Na een hele poos hoorde hij iemand tegen hem praten. Hij hoorde iemand zeggen: 'Waarom slaap je zolang? Word toch eens wakker, voordat de honden je verslinden!' Het was zijn grootvader die tegen hem aan het praten was. Zijn grootvader was jaren geleden gestorven en in het water gegooid. De honden waar hij het over had waren haaien.
Toen zijn grootvader zijn kleinzoon had zien verdrinken, had hij hem opgehaald en omgeduwd zodat hij wakker zou worden.
Tagta was een angerdlartugssiaq, dat is iemand die na zijn dood weer terug kan gaan naar de mensenwereld om verder te leven. Met een stuk peddel in zijn hand zwom hij de hele wereld over. Toen hij op een plek kwam, waar het water heel erg koud was, ging hij uit het water en ontdekte hij dat hij vlak bij Umivik was, de Umivik waar hij altijd al heen had willen gaan.
Hij zag een oude vrouw een lange sjaal breien, en hoopte dat zij hem niet zou zien als hij uit het water stapte. Toch zag de vrouw het wel, ze was namelijk helderziend. Ze riep door het dorp: 'Tagta is gekomen! De jager die ik altijd al heb willen zien!' De rest van de mensen geloofden haar meteen en sleepten Tagta het huisje van de vrouw naar binnen. Ze hielden hem stevig vast, want bij mensen die uit hun dood zijn opgestaan moet je voorkomen dat hij weer ontsnapt.
Ze namen hem zijn stuk peddel af, want als hij die hield zou hij nooit weer echt onder de mensen kunnen komen. Toen de peddel werd verbrand, verloor Tagta zijn bewustzijn en bleef 3 dagen bewusteloos. Toen hij na 3 dagen weer wakker werd, was hij heel blij. Hij kon weer alles doen waar hij zin in had en was eindelijk in het land waar hij altijd al had willen zijn.
Na een jaar in zijn droomland geweest te zijn ging hij weer terug naar zijn oude Umivik waar hij was opgegroeid. Hij bouwde een kajak en ging op weg naar huis. Dit keer kwam hij geen tupilak tegen, want de tupilak wist nu dat hij hem toch nooit kon verslaan.
Toen hij weer in zijn oude Umivik was, keken alle mensen hem heel nieuwsgierig aan. Hij leek heel erg op Tagta, maar dat kon toch niet? Die hadden ze al een jaar niet gezien!
Toen ze vroegen hoe hij heette zei hij: 'Ik ben Tagta, kennen jullie mij niet meer?'
De mensen renden snel naar zijn vrouw toe en riepen: 'Tagta is terug! Tagta is terug!' Zijn vrouw was heel verbaasd en viel flauw. Toen ze wakker werd wist ze het zeker, het is echt waar! Ze gaven een groot feest omdat het Tagta was gelukt om uit zijn dood op te staan en omdat zijn droom was uitgekomen om in het andere Umivik te komen. Hij leefde daarna nog lang en heel gelukkig.

Grimm