Het gekke snoepje

Er waren eens 6 kinderen, Hans, Mieke, Dennis, Carla, Geert en Jose. Mieke was jarig geweest en vierde haar verjaardag. Ze deden een speurtocht en ze stonden bij een opdracht, bij die opdracht stond een bakje met 6 snoepjes. Er lag een briefje bij met de tekst 'WEET WAT JE EET.' De kinderen wisten niet wat ermee bedoeld werd en ze aten de snoepjes op. Het waren lekkere snoepjes, ze smaakten naar kersen. Dennis liep voorop met de speurtocht en hij leidde de groep. Carla vroeg aan de anderen wat er bedoeld werd met de tekst 'WEET WAT JE EET.' De rest haalde hun schouders op en reageerden er verder niet op. Carla bleef er de hele speurtocht over na denken. De kinderen hadden heel veel plezier aan de speurtocht en ze hadden door het lopen wel erge trek gekregen om te eten.

Bij Miekes huis aangekomen had Miekes moeder al een grote stapel met pannenkoeken gebakken. De kinderen aten hun buikjes lekker vol. Om 7 uur kwamen de ouders van Hans, Dennis, Carla, Geert en Jose hun kinderen ophalen omdat het feest was afgelopen. Toen de kinderen thuis waren kropen ze gelijk hun bed in want ze waren heel moe. Jose sliep direct en ze droomde dat ze een AAP was geworden dat ze niet meer kon praten maar alleen maar 'oeh, oeh' kon zeggen. Ze kwam in haar droom ook Carla tegen maar het was Carla niet als kind maar Carla was een KAT en ze kon ook niet praten maar alleen maar miauwen. Ze liepen samen door de straat waar Hans woonde en ze zagen Hans uit zijn huis komen maar Hans was geen mens maar een KIKKER en hij groette Carla en Jose met een kwaak, want hij kon alleen maar kwaken. Met z'n drieën liepen ze verder en ze zagen een voetbalveldje waar ze geknor hoorden. Het was een VARKEN maar iedereen wist dat het Geert was. Geert rende knorrend op hen af en liep met hen mee. Ze liepen verder en ze zagen in het huis bij Mieke, Dennis en Mieke zitten, maar ze waren het niet in eigen persoon maar Dennis was een TIJGER en Mieke was een KOALABEER. Jose belde aan en ze gingen met z'n allen rondom de tafel zitten. Ze kwaakten, gromden en knorden door elkaar heen. Het waren allemaal verschillende geluiden maar ze konden elkaar wel goed verstaan. Ze vroegen zich af hoe het kon dat ze een dier waren geworden en na lang nadenken en praten met elkaar waren ze eruit, het kwam door de snoepjes die ze vonden tijdens de speurtocht.

Toen ging de wekker en Jose werd wakker en deed de wekker uit. Ze ging zich wassen en kleedde zich aan, ondertussen zat ze met haar gedachten bij haar gekke droom. Ze ging eten en haar moeder bracht haar naar school. De hele weg naar school was Jose heel stil en ze dacht nog steeds aan die rare droom. Op school aangekomen zag ze dat Carla, Geert, Mieke, Hans en Dennis op haar stonden te wachten. Ze liep naar hen toe en Dennis vroeg of zij ook zo raar had gedroomd. Jose vroeg of hun ook hadden gedroomd dat ze dieren waren en dat hadden ze allemaal gedroomd. Geert zei dat het misschien wel aan de snoepjes kon liggen, maar dat was dan toch weel heel raar vond Mieke, want ze smaakten gewoon. Hans stelde voor om 's avonds om 8 uur naar bed te gaan om te kijken of de droom verder ging en wat er ging gebeuren. Dat vonden ze allen een goed idee.

De schooldag ging snel voorbij en voor ze het wisten hadden ze het avondeten alweer op en was het 8 uur en gingen ze allen naar bed en vielen in slaap. De droom begon dat ze allemaal weer als dieren bij elkaar waren in het huis van Dennis. De bel ging en de tijger, Dennis, deed open, er stond een fee voor de deur, Dennis liet haar binnenkomen zonder iets te zeggen. De fee ging bij de dieren (kinderen) zitten en vertelde dat zij de snoepjes had neergelegd. De kinderen vroegen in koor "Waarom worden we in onze droom dan dieren?" De fee antwoordde dat het een boodschap voor de kinderen was. Carla vroeg wat de boodschap was en de fee antwoordde dat het was om de kinderen duidelijk te maken dat je niet moet haten maar dat je juist lief moet hebben. Er is al genoeg oorlog in de wereld.

In zes huizen ging de wekker en 6 kinderen werden wakker. Ze waren allemaal heel vrolijk en wilden zonder eten naar school gaan, de moeders konden hen nog net een boterham in de hand stoppen. Eenmaal op school aangekomen verzamelden ze zich bij elkaar. Geert vertelde dat hij de fee lief vond en dat hij de boodschap heel goed vond. Iedereen was het met Geert eens. Na dit avontuur dromen de kinderen nog elke avond dat ze dieren zijn en dat ze voor altijd vrienden zullen blijven.

door Judith Muizebelt