De dwaze wensen

Er was eens een houthakker, die zeer ontevreden was, omdat hij zo arm was. Dikwijls had hij zichzelf fijne dingen gewenst. Maar nog nooit was er één wens in vervulling gegaan. Op een keer liep hij in het bos en kwam daar een tovenaar tegen. De tovenaar groette de houthakker vriendelijk. Die keek nors en bromde iets terug. ,,Waarom ben je zo brommerig, houthakker?" Vroeg de tovenaar. ,,Ach," zuchtte de houthakker. ,,Nog nooit in mijn leven is er één van mijn wensen in vervulling gegaan. Ik doe mijn best met m'n werk en toch blijf ik maar arm. Zou u dan niet verdrietig worden?" De tovenaar knikte begrijpend en zei lachend: ,,Ga naar huis. Zodra je thuis bent, zullen de eerste drie wensen, die je uitspreekt, in vervulling gaan." De houthakker bedankte hem en liep snel naar huis. Daar vertelde hij het nieuws aan zijn vrouw. ,,Zou... het... heus... waar... zijn?" Sprak ze aarzelend. ,,Ik kan het bijna niet geloven." ,,Natuurlijk is het waar!" Riep de houthakker. ,,Luister, vrouw. We moeten nu eerst goed nadenken, welke wensen we zullen doen." Hij ging in een leunstoel bij het vuur zitten en dacht diep na, wat hij het liefst zou willen hebben. Zijn vrouw kookte ondertussen een eenvoudig maal. Toen dat klaar was, riep ze haar man om aan tafel te komen zitten. De houthakker had honger en uitgelaten riep hij: ,,Ik wou, dat er een flinke rookworst op m'n bord lag!" Nauwelijks had hij het gezegd, of er lag een grote, geurige rookworst op zijn bord. ,,Domoor!" Riep zijn vrouw. ,,Waarom sprak je nu die wens uit! Je kunt toch veel beter andere dingen wensen. Bijvoorbeeld mooie kleren, een villa, een gouden horloge, een..." De houthakker viel haar in de rede en zei: ,,Dat weet ik wel, vrouw. Ik deed die wens per ongeluk. Dat snap je toch wel!" De vrouw luisterde niet. Ze bleef maar jammeren. ,,Zo'n worst had ik bij de slager ook kunnen kopen. Bah! Waarom heb je nu zo'n doodgewoon ding gewenst. Foei!" ,,Stil nu maar!" Riep de houthakker, boos. ,,Ik heb er berouw van!" ,,Och, wat!" Zeurde de vrouw verder en ze begon te schelden. ,,Uilskuiken!" Riep ze. Woedend stond de houthakker op en zonder er bij na te denken, riep hij: ,,Ik wou, dat die worst aan het puntje van je neus hing!" En meteen ging de tweede wens van de houthakker in vervulling. De worst sprong van z'n bord en ging aan de neus van de vrouw hangen. Die schrok geweldig en begon te gillen. De houthakker probeerde hem er af te trekken. Maar de worst zat stevig vast. Hij was er niet af te krijgen. Verslagen van schrik keken de man en de vrouw elkaar aan. Ze wisten niet, wat ze moesten doen. Het enige was: de worst van de neus af te wensen. De houthakker dacht nog even aan al de rijkdommen, die hij met de drie wensen had kunnen krijgen. Maar wat zouden ze er aan hebben, als z'n vrouw met een rookworst aan haar neus liep. Er bleef niets anders over, dan de worst van de neus af te wensen. En dat deed de houthakker toen maar. Hij zei: ,,Ik wens, dat de rookworst van de neus van mijn vrouw afgaat!" Het gebeurde direct. En zo was ook de derde wens vervuld. De houthakker en zijn vrouw hadden veel verdriet. Dat was te begrijpen. Ze waren nog net zo arm als tevoren.