|
De dochter van
koning leugenaar Heel lang geleden leefde er een koning die wilde
dat zijn zoon met prinses Helena zou trouwen.
Prinses Helena was de dochter van koning
Leugenaar. De zoon zei: "Maar vader, iedereen weet
hoe slecht koning Leugenaar is. Waarom moet ik met
zijn dochter trouwen?" "Dat moet, jongen," zei de
koning, "anders kun je geen koning worden." De
zoon van de koning, de prins dus, besloot op weg
te gaan naar het rijk van koning Leugenaar. Hij
liep en hij liep totdat hij midden in een ruzie
belandde. Twee jongens stonden tegen elkaar te
schreeuwen en zouden elkaar in de haren zijn
gevlogen als de prins niet tussenbeide was
gekomen. "Waar gaat het over?" wilde de prins
weten. De jongens legden hem uit dat hun vader was
gestorven en dat zij allebei vonden dat zij recht
hadden op diens scheermes. "Een mes kun je niet
delen," zei de prins, "maar geld wel. Verkoop het
maar aan mij." Dat vonden de jongens een goed
idee: op die manier kregen ze alle drie iets.
"Maar wat is het voor een scheermes?" wilde de
prins weten. "Als jullie erom vechten, moet het
wel iets bijzonders zijn."De jongens vertelden de
prins dat het een mes was dat je kon helpen als je
in de problemen raakte. "Je roept Snij-Snel en dan
zul je wel zien wat er gebeurt."Niet gek, dacht de
prins en hij gaf de jongens honderd gulden, stopte
het scheermes in zijn zak, en vervolgde zijn weg.
Het duurde niet lang of hij zag weer twee
vechtende jongens. Weer kwam hij tussenbeide en
hij hoorde dat zij om de weitas van hun overleden
vader vochten. "En wat is er zo bijzonder aan die
tas?" vroeg de prins."Als iemand op je schiet, dan
zeg je tegen die tas Vang-Snel en dan vangt hij
alle kogels op!" vertelden de jongens. "Precies
wat ik nodig heb," zei de prins en hij kocht de
weitas. Vele dagen later ontmoette de prins een oud
vrouwtje dat hem vroeg of hij haar rug wilde
wassen. Ze was te oud om dat zelf te doen.
Natuurlijk zei de prins ja, en terwijl hij haar
rug waste, mummelde het oude vrouwtje: "Wil je
echt met prinses Helena trouwen?" "Hoe weet u
dat?" riep de prins verbaasd uit."Ik weet dat zij
elke morgen in de rivier baadt. Zij kleedt zich
uit aan de waterkant en zij legt haar kleren onder
een boom. Ga ernaar toe en verstop haar kleren,
dan zul je haar horen roepen: "Wie heeft mijn
kleren weggepakt? Breng ze terug, dan zal ik met
je trouwen!" Maar... geloof haar niet. Laat haar
rustig roepen. Want ze zal niet met je trouwen,
als je haar kleren direct teruggeeft. Pas als ze
voor de derde keer heeft geroepen, kun je met haar
kleren te voorschijn komen." De prins bedankte de
oude vrouw voor haar raad en de volgende ochtend
wachtte hij bij de rivier totdat prinses Helena
kwam baden. Wat was ze mooi! Wat moest hij ook
weer doen? O ja, haar kleren verstoppen...Na enige
tijd kwam de prinses uit het water en zij liep
naar de boom waaronder zij haar kleren had
neergelegd. Maar waar zij ook keek en zocht,
nergens zag zij haar kleren. Ze riep: "Wie mijn
kleren terugbrengt, met hem zal ik trouwen!" "Hier
zijn ze..." wilde de prins zeggen. "Hé,"
schreeuwde een papegaai in de boom. "Denk aan de
raad van de oude vrouw."De prins schrok, hij was
bijna vergeten dat hij de prinses drie keer moest
laten roepen."Wie heeft mijn kleren weggepakt?
Breng ze terug, dan zal ik met je trouwen!" vleide
de prinses. Nog één keer... dacht de prins. "Wie
mijn kleren terugbrengt, met hem zal ik
trouwen!"De prins kwam te voorschijn. "Ik wil
graag met je trouwen en mijn vader wil het ook
graag," gooide hij eruit. "Maar mijn vader wil het
niet," zei prinses Helena. "Hij gaat je allerlei
opdrachten geven en als je niet goed bent,
vermoordt hij je.""Ik hou van je, ik wil met je
trouwen," herhaalde de prins."We zien wel," zei de
prinses. "Als je een beetje goed bent, help ik
je." Koning Leugenaar stond op het balkon, met
zijn adjudanten, en zag hen aankomen: "Ha, daar
heb je m"n dochter met weer zo n jongen die zijn
leven wil verliezen." Hij trok zijn vriendelijkste
gezicht en deed alsof hij blij was dat de prins
met zijn dochter wilde trouwen. "Goed, geen
probleem," zei hij, "je moet alleen maar de
volgende opdracht uitvoeren. Morgen moet je een
stuk bos voor me openkappen en dan moet je maïs
planten en "s avonds wil ik graag een maïsbroodje
van je eten." De jongen schrok zo hevig dat zijn
voeten er koud van werden. Dat was toch een
onmogelijke opdracht! Hij ging naar zijn kamer en
even later kwam prinses Helena bij hem. "Wat moet
je doen?" "Iets onmogelijks!""Maak je niet druk,"
zei prinses Helena, "we zien wel. Ik heb je gezegd
dat ik je zou helpen, als je een beetje goed bent.
Als jij ervoor zorgt dat de bomen worden omgehakt,
dan zal ik maïs planten en "s middags bak ik
broodjes voor jou en voor mijn vader, die jullie
"s avonds kunnen opeten.""Afgesproken," zei de
prins opgelucht en de volgende ochtend zei hij
tegen het scheermes, dat hij van de vechtende
jongens had gekocht: "Snij-Snel!" En voordat je
met je wimpers kon knipperen, waren de bomen al
omgehakt! "Goed zo," zei de prinses, "ga jij nu
maar uitrusten, ik zorg voor de rest." En ja hoor,
"s avonds zag koning Leugenaar een schaal vol
maïsbroodjes op zijn tafel staan. "Mmmmm," zei
koning Leugenaar, "ze ruiken lekker, maar er zit
een luchtje aan dit zaakje. Ik heb die jongen een
onmogelijke opdracht gegeven, dus waarom zie ik
hier maïsbroodjes op tafel! Ik zal hem
leren."Koning Leugenaar riep de prins bij zich en
zei: "Je hebt de eerste opdracht volbracht, nu de
tweede. Morgenochtend laat ik je twee meisjes
zien, een tweeling, die als twee druppels water op
elkaar lijken. Jij moet me vertellen wie van de
twee het eerst is geboren." Somber ging de prins
naar zijn kamer waar prinses Helena al snel bij
hem kwam. "Wat kijk je zo?" "Moeilijkheid," zei de
prins en hij vertelde hoe zijn tweede opdracht
luidde. "Maak je niet druk," zei de prinses, "we
zien wel. Ik zal een vlieg voor je sturen. Je moet
goed opletten op welk oor ze gaat zitten. Ze zal
drie rondjes vliegen en dan op het rechteroor van
de eerstgeborene gaan zitten. Dat tweelingmeisje
zal naar haar oor slaan, haar hoofd schudden, maar
die vlieg zal niet weggaan. Je kunt je niet
vergissen."De volgende morgen kwam koning
Leugenaar met de tweeling de kamer van de prins
binnen. Achter de koning stonden al zijn soldaten
met hun geweren in de aanslag... Fout antwoord?
Vuur!!! De prins vroeg rustig: "Als ik het weet,
mag ik dan met uw dochter trouwen?" "Dat heb ik
toch beloofd," loog koning Leugenaar, "jij wordt
onze schoonzoon." De prins keek naar de tweeling
en hij keek naar de vlieg die één rondje vloog,
een tweede rondje, een derde... en landde op het
rechteroor van een van de meisjes. Het
tweelingmeisje sloeg naar de vlieg, schudde met
haar hoofd, maar de vlieg bleef zitten waar zij
zat. "Zij is het eerst geboren," wees de jongen.
De koning was verbijsterd. "Hoe weet je dat?""Dat
weet ik," zei de prins. "Wat ben ik blij dat je
morgen met mijn dochter trouwt!" zei koning
Leugenaar opgetogen. Die nacht rende prinses Helena
naar de kamer van de prins. Die sliep nog niet,
hij was veel te opgewonden dat hij morgen met
prinses Helena zou trouwen. Wat zou zijn vader
blij zijn. Nu zou hij koning worden. "Waar ben
je?" gilde de prinses."Hier bij het raam. Kun je
ook niet slapen? Toch zouden webeter naar bed..."
"Nee!" onderbrak prinses Helena hem. "Ga niet naar
bed. Je weet toch dat ik vooruit kan zien. Kijk
wat er zou gebeuren..." Ze pakte een houtblok en
gooide het op het bed. Blam! Het matras kantelde
en wierp het blok hout in een grote ketel met
kokend water. "Dat zou met je zijn gebeurd! Mijn
vader geeft het niet op, daarom moeten we
vluchten. Hij wil helemaal niet dat ik met je
trouw. Hij liegt!"De prins nam de prinses bij de
hand en samen renden ze het paleis uit.
"Kokodiako!" kukelde de haan, die ook al in dienst
was van koning Leugenaar. "Iemands kinderen gaan
ervandoor!" Koning Leugenaar sprong uit zijn bed
en riep zijn soldaten. "Schiet op de prins, spaar
mijn dochter!"De prins zei: "Laat ze maar
schieten," en tegen zijn weitas - ooit van twee
vechtende jongens gekocht riep hij: "Vang Snel!"En
ja hoor, de weitas ving alle kogels op! Maar toen
de prins en prinses Helena bij de rivier kwamen,
lag er geen boot om hen over te varen."Maak je
niet druk," zei de prinses. "We zien wel.
Springen!" En ze sprongen in het water,
veranderden onmiddellijk in twee eendjes en
zwommen weg. "Vang ze voor me!" schreeuwde koning
Leugenaar tegen zijn soldaten. "Ik sluit ze op en
mest ze vet en dan eet ik ze op." Op het moment
dat de soldaten in het water sprongen, veranderden
de twee eenden in schitterende ara"s. Ze vlogen op
en vlogen weg tot... naar het rijk van de vader
van de prins. Daar veranderden ze weer in prins en
prinses en nog diezelfde dag organiseerde de vader
van de prins een groot trouwfeest waarop tot ver
na middernacht werd gedanst.
EINDE
|