De dans van de ooievaar

ook bekend als: de dans van de kraanvogel

Lang geleden in het mooie land Japan leefde er eens een arme student. Hij had zelfs geen geld om een kop thee te betalen. Groot was zijn blijdschap dan ook toen hij in een herberg bij een prachtig dorpje toch nog welkom was. Ieder avond kreeg de jonge man van de waard iets warms te eten en te drinken. Niemand wist wat de student eigenlijk studeerde, maar men vond dit ook niet belangrijk: gastvrijheid was heel gewoon.

Op een avond kwam de student bij de herbergier en hij zei: “Beste waard morgen moet ik van hier vertrekken. Ik ben u heel dankbaar wat u voor mij gedaan heeft en wil graag een geschenk geven. De student liep naar de muur en tekende met krijt een prachtige ooievaar.

Het was een sierlijke en krachtige vogel. De waard en zijn gasten waren heel blij, maar de student zei dat dit nog niet alles zou zijn. “Het is een bijzondere vogel: als u met uw gasten voor de vogel gaat zitten en tweemaal in de handen klapt zal de ooievaar voor u dansen.” “U moet echter beloven dat de vogel nooit voor maar één mens zal dansen en dat er niet meer als twee keer in de handen wordt geklapt “. De waard beloofde dit en de student vertrok. Hij ging met de andere bezoekers van de herberg voor de muur zitten en samen klapten ze tweemaal in de handen. Het was een bijzondere vogel, het was een wondervogel!: De ooievaar stapte met prachtige bewegingen van de muur en voerde een dans uit waar de mensen tranen van in de ogen kregen. De mensen voelden het dansen diep in hun hart.

Al gauw was het verhaal van de dansende ooievaar bekend in de wijde omgeving. Iedere avond zat de herberg vol met mensen die het ook wel wilden zien. Groot en klein ging voor de muur zitten en samen klapten ze tweemaal in de handen, en de ooievaar danste haar dans. De waard deed goede zaken.

Op een dag kwam er een rijke en belangrijke man uit de stad op binnen in de herberg. De waard zag aan de mooie kleren dat dit een belangrijk persoon moest zijn en liep al buigend op de man af. ”Wat is er van uw dienst waarde heer” zei hij met zijn hoofd naar de grond gebogen tegen de man. “Ik wil dat de ooievaar voor mij danst” zei de rijke man.

“Dat kan “antwoordde de herbergier, “gaat u maar zitten, zo meteen klappen we tweemaal in onze handen en dan begint het”. “Ik wil dat het beest alléén voor míj danst “antwoordde de man hooghartig en hij smeet een zak met geld op tafel. De waard twijfelde even, hij had immers beloofd dat hij dit niet zou doen. Maar ach, voor een keer, en de man was belangrijk en rijk. Het zou vast niet erg zijn. Hij knikte tegen de rijkaard en ging naar de rand van de zaal. De deftige man ging voor de tekening zitten en klapte driftig in zijn hand.

Er gebeurde niets. De man stond op en klapte nu drie keer in zijn handen en riep: “en nú ga je dansen” Nu bewoog de ooievaar, met gebogen nek stapte ze langzaam en schokkerig van de muur. Ze stond even stil en begon met een dans, zo traag,… zo droevig, dat de waard dacht dat de vogel ging sterven. Toen de dans was afgelopen ging plotseling de deur van de herberg open en daar kwam de student binnen. In zijn hand droeg hij een fluit, zonder iets te zeggen liep hij naar de ooievaar, boog even licht zijn hoofd en begon te fluiten. De ooievaar draaide zich naar de deur toe en samen liepen zij de herberg uit : Voorop de ooievaar en daarachter de student. Aan de rand van het dorp verdwenen ze plotseling uit het zicht. Niemand heeft de ooievaar en de student ooit meer teruggezien. .