|
Het brouwsel
in de eierschaal In TrenegIwys staat een herdershut die Twty Cymrws heet, omdat er ooit een zonderlinge ruzie
heeft plaatsgevonden. Er woonden namelijk eens een
man en een vrouw, die een tweeling hadden waarvoor
de vrouw liefdevol zorgde. Op een dag werd ze naar
het huis van een buurvrouw geroepen, die niet
naast de deur woonde. Ze liet haar kinderen niet
graag alleen in de eenzame hut achter, temeer
omdat ze had gehoord dat het goede volkje in de
omgeving rondwaarde.
Ze ging dus zo snel mogelijk weer naar huis terug,
maar tot haar grote schrik kruisten toen twee oude
elfenvrouwen haar pad, hoewel het midden op de dag
was. Ze versnelde haar pas, maar thuis trof ze
haar kinderen rustig in hun wieg aan. Alles leek
te zijn zoals het hoorde. Maar na een poosje kreeg
het echtpaar het vermoeden dat er toch iets niet
in orde was, want de tweeling wilde niet groeien.
De man zei: "Ze zijn niet van ons." De vrouw zei:
"Van wie zouden ze dan moeten zijn?"
Zo begon de echtelijke ruzie waaraan de hut zijn
naam dankt. De vrouw werd er erg neerslachtig van
en op een avond besloot ze de wijze man van
Lianidloes op te zoeken. Hij wist namelijk alles
en zou haar goede raad kunnen geven. Nu was de
graanoogst op handen en dus zei de wijze man tegen
haar:
"Als je eten voor de koters klaar gaat maken, maak
dan een eierschaal leeg en kook daar wat soep in.
Breng dat naar hen toe, alsof je het hun wilt gaan
voorzetten. Maar luister eerst buiten aan de deur
of je ze wat hoort zeggen. Als ze dingen tegen
elkaar zeggen die het begrip van kinderen te boven
gaan, neem ze dan mee en gooi ze in het meer van
Elvyn. Maar valt je niets bijzonders op, doe dan
niets."
Op de dag van de oogst deed de vrouw precies wat
de wijze man haar had opgedragen. Ze zette de
eierschaal op het vuur, kookte de soep en liep
ermee naar de kinderen toe. Maar voor ze hun de
soep gaf, ging ze buiten aan de deur staan
luisteren. Ze hoorde een van de kinderen zeggen:
Ik had weet van eikels en eiken
En wist dat een kip uit een ei komt
Maar waarop dit brouwsel moet lijken,
Dat heeft me in de oogsttijd verstomd.
En dus greep ze de kinderen en smeet ze in het
meer. Direct verschenen er elfen in blauwe
broekjes om de dwergen te redden. Ze gaven de
moeder haar echte kinderen terug en daarmee kwam
een einde aan de vreselijke echtelijke ruzie.
Bron: De
mooiste Keltische Mythen en Sagen
isbn 90 - 5513 - 409 - 0
Uitgeverij Verba
|