Blufke, het girafje

Ja, ja dat ben ik, geboren in de dierentuin van Zwammelerveen, je bent er vast wel eens geweest. Mijn moeder woont hier al 10 jaar, zij is geboren in Afrika en gevonden in het oerwoud, haar moeder, dus mijn oma was over haar eigen nek gestruikeld en ja, dan leef je niet lang meer maar mijn moeder leeft gelukkig nog wel en is toen als baby giraffe meegenomen door de directeur v/d dierentuin uit Zwammelerveen. Dus ben ik in de dierentuin geboren. Ik ben pas 1 jaar oud en mijn nek is nog lang niet zo lang als die van m'n moeder. Weet je, ik ben heel gek op de wereld gekomen, je gelooft het bijna niet maar ik ben zonder bruine vlekken geboren, dus zo kaal als een knikker helemaal effen wit gekleurd. Nou dat gebeurt bijna nooit in een giraffe leven, wit geboren zonder maar 1 bruin vlekje hier of daar. Dat betekent dus dat ik een bijzondere giraffe ben en iedereen naar me komt kijken, zelfs uit Amerika en Turkije, nog nooit hebben de mensen een kale giraffe gezien. Pfffttt zie je het al voor je.Weet je wat nou het vervelende is, ik word de hele dag bekeken en sommige kindertjes roepen kale witte knikker, nou dat is niet echt leuk. Ten 1e ben ik geen knikker en ten 2e kan ik er toch niks aan doen! Mijn moeder zegt, ja lief Blufke, zo ben je geboren en je zal het er toch mee moeten doen jongen.

Dit hou ik echt niet uit zei Blufke, de hele wereld staat op z'n kop alleen maar omdat ik geen mooie bruine vlekken heb. Tenslotte wil ik nou eens rustig spelen met mijn vriendjes. Monk de aap en Kloffie de kangoeroe.

Weet je, dat zijn mijn aller aller beste vriendjes en net zo oud als ik maar door mijn lange nek, ben ik een stuk groter en kan ik daardoor overal bij en Monk heeft weer handen en voeten die hij goed kan gebruiken. Zelfs Kloffie kan met z'n voorpootjes alles in zijn diepe buidel op z'n buik verzamelen. Wij spelen heel graag met elkaar en rennen dan holderdebolder door de dierentuin. Mijn vriendjes springen op m'n rug en loop ik nog harder dan het geluid langs alle dierentuin -dieren.

Meestal stoppen we even bij de tijgers en proberen we ze te laten schrikken, door heel hard te blèren: suffe lummels pak ons dan als je kan.

Aan het eind van de tocht stoppen we bij de lekkerbekke boom, die zit vol met sappige blaadjes voor mij, nootjes voor Monk en zelfs zoete appeltjes voor Kloffie.

Ik pluk zoveel mogelijk uit de boom en geef het door aan Monk, die geeft het weer aan Klof die het dan weer in zijn buidel stopt. Zijn buidel is wel zo groot als een super rugzak, eigenlijk is het dan een buikzak hi, hi. Als een razende race gaan we dan met z'n 3en naar een plekje in de dierentuin, dat niemand weet. En daar peuzelen we de blaadjes, nootjes en appeltjes op. Als we alles opgegeten hebben, dan gaan we meestal even spelen in de modderpoel en gooien elkaar helemaal onder met modder.

Dit is echt gaaf zeg, ik ben dan zowat helemaal bruin en de buidel van Kloffie zit helemaal vol met die troep. Monk z'n ogen zitten dicht en ja hoor, dan moeten we weer terug naar onze moeders, die hier echt niet blij mee zijn. Altijd krijgen we dan een uitbrander, dat we er zo smerig uit zien en dat we ons heel gauw moeten wassen, voordat de mensen weer naar ons komen kijken.

Ja hoor, dat zat er dus weer aan te komen. Zelfs Monk en Kloffie hadden er een hekel aan om steeds maar aangegaapt te worden en voor mij vonden ze het veel erger, omdat er altijd veel meer mensen heel dom naar me staan te staren en als maar rare dingen roepen.

Hé Blufke, zei Monk ik heb een reuze goed idee weet je als we morgen weer naar de modderpoel gaan, dan gaan we niet met modder smijten maar we gaan jou eens even een nieuwe vacht bezorgen. Wat bedoel je zei Blufke. Nou als jij graag van al die pottekijkers af wil, dan zal je er toch als een gewone giraffe uit moeten zien.

En dat is nou precies wat we van plan zijn. Maar Monk, hoe wil je dat dan doen? Dat zullen jullie morgen wel zien.

De volgende dag verheugden de vriendjes zich al op wat er ging gebeuren met Blufke. Spring maar op m'n rug jongens en snel naar de modderpoel, vandaag hebben we geen tijd om naar de lekkerbekke boom te gaan. Bij de poel aangekomen,riep Monk: " Kloffie kom eens even, als jij nu gewoon hier blijft staan, dan doe ik heel voorzichtig de modder in jouw buidel. Nee, Blufke, jij blijft rustig aan de kant , we komen zo en dan zal je eens zien wat er gaat gebeuren.

Met z'n apen handjes haalt Monk de modder uit de poel en doet het in de buidel van Klof, die begint langzaam te begrijpen wat er nou eigenlijk gaat gebeuren, O, ja zei die," dat is even koel, we gaan Blufke beplakken met modder, zodat het lijkt alsof hij een echte giraffe is". En geen blote blanke giraffe. De modder was gelukkig plakkerig en ze maakten mooie bruine vlekken op Blufke zijn lijfje, die vond het geweldig, in plaats van gooien met modder waren ze nu bezig met giraffen vlekken.

We gaan Blufke beplakken, zei Monk en jij Kloffie moet heel voorzichtig de modder uit je buidel halen en aan mij doorgeven. Blufke zag er uit als een echte giraf net zoals z'n moeder, dat hadden ze toch maar even voor elkaar gekregen. Nu maar hopen dat het niet gaat regenen zei Kloffie anders zijn al je vlekken verdwenen. Blufke was apetrots op z'n nieuwe vacht, hij huppelde door de dierentuin en alle dieren riepen: " wat zie jij er mooi aangekleed uit zeg, een echte giraf!"

Zelfs de krokodillen waren blij voor hem maar zouden hem toch best wel eens willen proeven, giraffe vlees is een lekker krokodillen hapje. De oppasser van de giraffen stond verbluft te staren en geloofde z'n eigen ogen niet. Blufke ben jij dat? Ja, zei Blufke, mooi hè!

Eindelijk wordt ik niet meer door de mensen aangestaard of uitgescholden en kan ik wat meer gaan spelen met mijn vriendjes. En als het gaat regenen dan blijf ik gewoon binnen. Nou, hoe vind je mijn verhaal? Dus zodra je in Zwammelerveen komt dan weet jij alleen, dat mijn giraffe vlekken niet echt zijn en dan moet je het ook echt niet verklappen.

door Oma Jeske