Bill Sanders

Dit is het verhaal van de kikker Bill Sanders,

die wist al als kind: ik ben zo anders

Hij vond meisjes wel leuk, maar toch niet je ware,

hij hield meer van jongens en dat was het rare.

Een dag in 't voorjaar riep zijn neefje hem toe:

op wie ben jij Billy, op Mies of Marloe?

Bill Sanders haalde zijn schoudertjes op,

en zei verlegen: Ik ben op Job.

De andere kikkers lachten hem uit:

die Job is een jongen, da's toch geen bruid

Die mafkikker is met een jongen verloofd!

toen gooiden ze stenen naar Billy z'n hoofd.

Bill Sanders vluchtte zo snel moog'lijk weg

hij kroop in een holletje onder de heg

Hij durfde niet naar zijn slootje terug

hij moest plotseling huilen, dat kon je zien aan zijn rug

Maar de volgende morgen ging hij op reis

hij ging heel alleen met de trein naar Parijs

Daar leerde hij zingen en musiceren

trad op in een nachtclub voor beeldschone heren

En Billy de kikker werd heel beroemd

hij kwam op t.v. en zijn naam werd genoemd

Vrienden van hem uit zijn vroegere sloot

zeiden beteuterd: Maar val nou toch dood,

Die popster die kennen wij als geen ander,

da's Billy de flikker, wel potsalamander

Hebben wij die niet de sloot uitgepest?

wat kan hij mooi zingen, en hij danst opperbest

De kikkertjes schreven Bill Sanders een brief:

zeg kerel, wij vinden jou eig'lijk wel lief

Kom eens gezellig langs in het kroos,

Marloe doet de groeten, je bent toch niet boos?

Bill Sanders is naar de sloot toegegaan

in een gloednieuwe slee, een Amerikaan

Hij droeg gouden juwelen en hij deed reuzesnob

Dag kikkertjes, zei hij: Dag Mies, dag Marloe, o dag Job

Bill Sanders!, kwaakten de kikkers toen blij:

Heb je misschien nog een foto voor mij?

Wat fijn je te zien, wij zijn zeer verrast

Hier heb je wat vliegentaart, wees onze gast

maar Billy dacht toen heel even inene,

Aan vroeger terug, toen met die stenen

hij keek naar het holletje onder de heg

Nee, dank jullie wel, ik moet helaas weg

Hee, wacht even Billy, wacht even, hee!

Ik moet je wat zeggen, zei Job: Ik wil mee

je vel is zo groen en je ogen zo blauw

Ik vind je zó leuk Bill, ik ben ook op jou.

Bill Sanders pakte Jobje zijn hand

en reed met hem weg naar zijn waterplant

Je begrijpt dat die twee gelukkig waren

Maar kikkervisjes kwamen er niet en dat is het rare.

door Connie van Gils