Het bezoek van Gerda de Grootste

Maar weinig kinderen en ook grote mensen weten dat er behalve boosaardige heksen ook aardige heksen zijn. En dit verhaal gaat over een aardige heks. Haar naam was Willemien de Wijze. Ze woonde met haar dochtertje, Anneke, haar kokkin en haar zwarte kater Felix in een groot huis. In de kelder was de keuken en daar was de kokkin de baas. Op de zolder was de toverkamer en daar mochten Anneke en de kokkin niet komen. In die kamer maakte Willemien haar toverdrankjes en zalfjes.
Op een dag zat Anneke in haar kamertje te lezen in het "Toverboek voor Jonge Heksen". Felix zat op haar schouder.
Opeens hoorden ze een oorverdovend lawaai. Het kwam uit de keuken. Het klonk alsof er met potten en pannen werd gesmeten. Anneke en Felix renden de keldertrap af.
In de keuken stonden Willemien en de kokkin heel boos tegenover elkaar. "Hoe kun je zó ontzettend dom zijn!" zei Willemien.
"Wat is hier aan de hand?" vroeg Anneke. "Vandaag komt Gerda de Grootste bij ons theedrinken. Ze maakt met haar tovenaars en heksen een reis langs alle heksen in het land. En de heks die haar de beste ontvangst geeft, krijgt een prijs," zei Willemien.
"Wat leuk!" riep Anneke.
"Leuk?" gilde haar moeder. "De meubels zien er verschrikkelijk uit en... uitgerekend vandaag is de boenwas op. De kokkin is vergeten nieuwe was te kopen."
"En u bent vergeten mij te vertellen dat de boenwas op is," mopperde de kokkin.
"Maar u kunt toch boenwas toveren," zei Anneke. "Er staat vast wel een recept voor boenwas in uw grote toverboek."
"Maar natuurlijk!" riep haar moeder , blij. "Wat heb ik toch een verstandige dochter.
En omdat je zo verstandig bent, mag je me deze keer helpen."
Anneke liep opgewonden achter haar moeder aan naar de zolder. Willemien maakte de deur open en zei: "Zet jij die grote ketel maar op het vuur. Dan zoek ik het recept op."
Ze pakte haar toverboek, bladerde erin en mompelde: "Aha, hier is het recept. En als ik er ook een beetje wervelstorm-poeder bij doe, zullen alle meubels en vloeren in een ogenblik vanzelf gaan glimmen als spiegels."
"Zou u dat nu wel doen, moeder?" vroeg Anneke bezorgd. "Je weet maar nooit of..."
"Maar natuurlijk," onderbrak haar moeder haar. "Ik neem er maar een heel klein beetje van. Geef me dat flesje met blauwpoeder eens aan. Ook het flesje met gele vloeistof dat op die plank daar staat."
Een half uur later was de boenwas klaar. Sterretjes in allerlei kleuren spatten op uit het kokende mengsel in de ketel. Willemien roerde nog een paar maal en keek toen op de klok. "Precies op tijd. Ga opzij, Anneke," zei ze. Willemien draaide in het rond, terwijl ze een toverlied zong:

"Boenwas, doe je plicht.
Ga poetsen en wrijven en boenen
tot alle kasten, tafels en stoelen
glanzen als het zonnelicht."

Heel langzaam begonnen de gekleurde sterretjes terug te vallen in de ketel. "Anneke, ik ga me verkleden," zei Willemien. "Jij moet hier blijven en in de ketel roeren tot alle sterretjes verdwenen zijn. Daarna moet je een schone jurk en mooie kousen aantrekken en naar de salon komen om kennis te maken met Gerda."
Toen haar moeder weg was, begon Anneke ijverig in de ketel met boenwas te roeren. "Toveren is het leukste wat er bestaat," zong ze.
Even later waren alle sterretjes verdwenen. Anneke en Felix gingen voor het zolderraam staan om naar Gerda de Grootste en haar gezelschap uit te kijken.
"Daar is ze, Felix," riep Anneke, toen ze de beroemde heks op haar bezemsteel langs het raam zag vliegen. "Wat ziet ze er streng uit. Geen wonder dat moeder zich ongerust maakte," zuchtte Anneke.
Ze ging naar haar kamer. Daar glommen alle meubels als spiegels. Anneke ging op het bed zitten om haar rechterkous uit te trekken. Maar de kous bleef aan haar
been plakken. Ze trok harder, maar er was geen beweging in te krijgen. Ze trok aan de andere kous, maar die zat ook vast aan haar been. Toen probeerde ze haar jurk uit te trekken...
Maar er was geen beweging in te krijgen. "O, Felix," zuchtte ze. ,,Ik denk ' dat er iets fout is gegaan bij het maken van de boenwas."
Felix en Anneke liepen naar beneden. Anneke hoorde hoe haar moeder in de salon haar belangrijke gasten verwelkomde. In de keuken was de kokkin bezig thee te zetten.
Anneke deed de deur op een kiertje open en gluurde naar binnen. "Moeder," fluisterde ze. Ze zag dat haar moeder tegen Gerda de Grootste praatte. De beroemde heks keek heel verveeld.
"Moeder," riep Anneke, nu wat harder. "Wilt u alstublieft even hier komen."
"Hoe durf je me lastig te vallen terwijl ik zulk belangrijk bezoek heb. En wat zie je eruit. Ga onmiddellijk een schone jurk en kousen aantrekken," zei Willemien op strenge toon.
"Maar dat kan ik niet," riep Anneke. "Mijn kousen en mijn jurk blijven aan mijn lichaam vastplakken. Ik denk dat er iets is mis gegaan met de boenwas."
Willemien werd bleek van schrik. "Vvv..astppp...lakken," stamelde ze.
Op dat ogenblik kwam de kokkin binnen. Ze wilde het theeblad op de tafel zetten. Maar het blad bleef aan haar handen kleven.
Willemien gaf een gil van schrik en liet zich op een stoel vallen. "Nee, niet doen!" riep Anneke. Maar het was al te laat.
"O," gilde Willemien en sprong overeind. Maar haar jurk bleef aan de stoel plakken. De kokkin dacht dat ze maar beter kon doen alsof er niets aan de hand was. Ze liep met het theeblad langs de gasten en liet hen zelf hun thee inschenken.
Felix wilde een koekje en streek met zijn kop langs Anneke's benen. "Nee, niet doen," riep Anneke. Maar het was al te laat. Felix bleef aan haar kous kleven.
Inmiddels waren Gerda de Grootste en de andere heksen en tovenaars ook gaan zitten... en dronken thee. Gerda keek verveeld om zich heen.
Willemien klapte in haar handen en riep: "En nu heb ik een verrassing voor u. We gaan een rondvlucht boven onze mooie stad maken."
"Wat een verrassing," zuchtte Gerda. "Ik drink vandaag voor de vijfde keer thee en nu zou ik voor de vijfde keer een rondvlucht moeten maken? Nee, hoor, ik ga weg." De heksen en tovenaars wilden opstaan, maar ze bleven aan hun stoelen plakken. Willemien keek angstig naar Gerda. Maar die begon opeens heel hard te lachen.
"Willemien de Wijze," zei ze. "Dit is nog eens een echte verrassing. Ik heb nog nooit een rondvlucht gemaakt in een gemakkelijke leunstoel. Laten we meteen gaan."
"Mogen Felix en ik ook mee?" vroeg Anneke.
"Natuurlijk," riep Willemien "Geef iedereen een ballon en ga dan maar op dat krukje zitten."
Anneke gaf iedereen een ballon. Ze bond er ook een aan de staart van Felix en ging toen op het krukje zitten.
De kokkin hield de buitendeur open en de heksen en tovenaars vlogen één voor één naar buiten.
Het werd een heel leuke rondvlucht. En toen ze terugkwamen, vlogen Willemien de Wijze en Gerda de Grootste en Anneke door het zolderraam naar binnen
Samen maakten ze nieuwe boenwas. En daarna spraken Gerda en Willemien samen een toverspreuk uit.

De stoelen lieten los, Felix plakte niet meer aan Anneke's kous en het theeblad met de kopjes viel uit de handen van de kokkin op de keukenvloer.
Gerda gaf Willemien de prijs voor de beste ontvangst. Het was een mooie zilveren beker. Daarna vertrok het gezelschap weer naar huis. "Tot volgend jaar, Willemien," zei Gerda, "ik ben benieuwd wat ons dan te wachten staat."

Bron: lekturama's luistersprookjes en vertellingen