|
De
afvalrestjes Er was eens een meisje, heel mooi, maar ook erg
lui. Als ze moest spinnen, dan had ze zo het land,
dat ze, als er maar een klein oneffenheidje in het
vlas was, meteen een heel brok mee uit trok en
naast zich op de grond gooide. Maar ze had een
dienstmeisje dat heel vlijtig was, die zocht al
dat weggeworpen vlas bij elkaar, haalde het uit de
knoop, spon het weer en liet er een mooi jurkje
van weven voor zichzelf. Nu had een jonge man het
luie meisje gevraagd om met hem te trouwen en de
bruiloft zou gehouden worden. Op de laatste avond
danste het ijverige meisje in haar mooie jurkje
vrolijk rond, en toen sprak de bruid:
"Ach, wat danst dat meisje netjes in mijn
afvalrestjes!"
De bruidegom hoorde dat; en hij vroeg aan de
bruid, wat ze daarmee zeggen wilde. Toen vertelde
ze 't hem, dat het meisje een jurk gemaakt had van
alle vlasresten die zij had weggegooid. Toen de
bruidegom dat hoorde, en begreep hoe lui ze was,
liet hij haar staan, ging naar het andere meisje
en koos haar tot vrouw.
EINDE
Gebroeders
Grimm
|