Memoriam

Niet altijd hebben we geweten dat Mamma een sterke vrouw was.

Ze heeft een leven gekend met bergen, maar ook diepe dalen.
We bewaren in ons hart de herinnering aan goede maar ook slechtere tijden.

Op 16 maart 2006 hoorden we dat ze een vreselijke ziekte had.
Vanaf dat moment hebben we haar kracht leren kennen.
Ze is blijven vechten tot het onvermijdelijke einde.

Uiteindelijk heeft ze op 6 maart 2007 het laatste pad afgelopen.
Samen met haar oudste dochter ging ze de brug over.
Dit ging zo:
We stonden met z'n allen voor de brug.
Rita en Angelique hielden elk een hand vast,
terwijl de anderen voor de brug bleven wachten
begon Rita de laatste weg met Mamma, zoals beloofd.
Ze ging het pad op en sprak tegen Mamma:
"Kom Mam, we gaan samen zoals beloofd,
kijk eens hoe mooi groen het gras is en hoor je de vogels,
ze zingen voor jou, Mam.
Kijk eens Mam, de vogels en de vlinders vliegen met ons mee.
Oh Mam, hoor eens de rust, de stilte.
Kijk Mam, daar is het licht, daar gaan we naar toe.
Het is zo stil en rustig hier dat je de rupsjes hoort kruipen."
Aan het eind van de brug heeft Rita Mama's handen in God's handen gelegd.
Toen is ze rustig ingeslapen en zo heeft ze haar door iedereen gegunde rust gevonden.

Klik op de foto voor meer foto's

Onze dank gaat uit naar de verpleging van het Lange Land Ziekenhuis, Zoetermeer
en de nazorg door Monuta uitvaartverzorging.